Lieuwke Loth

 Vogels

Het is opvallend, vorig weekend schilder ik een witte vogel op het doek, hij kijkt precies richting raam. Twee dagen later, een afdruk van het silhouet van een duif op het raam. Veertjes zijn nog te zien, het snaveltje, zijn lijf, de vleugels. Patsboem tegen het raam gegaan. Zo op de grond voor het atelier neergevallen. Wilde de duif naar binnen? voelde hij zich aangetrokken door de vogel op het doek. Ja, als ik wil, kan ik er allerlei betekenis aangeven...

Dit weekend een expositie van mijn tekeningen en kleine ruimtelijke werkjes. We hebben net een paar uur de deur open. Eerst komt een mooie witte vlinder, een citroenvlinder naar binnen. En dan vliegt een mus het kerkje binnen. Ach, jee, hij vindt de uitgang niet meer. Hij vliegt steeds tegen het raam op. Alle ramen heeft hij al uitgeprobeerd. Lichtelijk in paniek. Hij wordt moe, vliegt naar het orgel, scharrelt daar wat rond. Wij zijn getuige van de vele stofwolken die na tijdenlang gelegen te hebben, nu een niveau lager komen, al dwarrelend. Oeps, daar verdwijnt het beestje zelfs in het orgel.. als dat maar goed gaat. 

Tegen het raam aan, rust hij wat uit. Buiten vliegt een vogel ook naar het raam. Maken ze contact?

Hoe kunnen we het beestje helpen, voordat hij zich helmaal uitput? Wat kruimels op de grond, en een lege doos, misschien hipt hij daar wel in en kunnen we hem zo naar buiten brengen? Hij eet de kruimeltjes. Ik ben verbaasd, als zo'n beestje lichtelijk in paniek is, vergaat hem toch de honger?

Eind van de dag besluiten we de ladder te pakken. Toch maar dat hoge raampje openen. Dan hij kan hij zo de alternatieve uitgang vinden wellicht? Ik sta op de hoge ladder, uit te proberen of ik het raam erna nog wel dicht kan krijgen. In onze ooghoeken zien we het musje over de vloer hippen. hij gaat richting de uitgang. Stil kijken we toe. Quinta pakt haar camera om het vast te leggen. Daar bij het halletje voor de uitgang, vliegt hij op de rand van het tafeltje en dan op de keramieke schaal met de bronzen torren. Ja, hij begint wat te drinken. Rustig op de rand zittend tussen de torren. Hij vliegt er weer af, weer wat dichterbij de deur. Quinta loopt achter hem aan, om 'm te begeleiden richting vrijheid. Hip, hip, hip, over de vloer. Nog even op de drempel, koppie naar de buitenlucht gericht en daar gaat hij, de weide wereld weer in.

He, fijn, hij is weer vrij. Zou hij nou gevoeld hebben dat we hem na uren toch te hulp schoten?

"Jullie helpen me, geven me water en voedsel, ik zal naar buiten gaan." 

Zondagmiddag, een zwaluw vliegt naar binnen. Opnieuw bezoek van het gevleugelde wezen. Gelukkig komt deze ons maar eventjes bezoeken, hij weet de deur weer snel te vinden.

Ik schrijf een verslag over mijn expositie. Het zag er mooi uit en mensen vonden het leuk om te zien. Het bijzonderste was voor mij toch wel het vogelbezoek.